Chyba każdy z nas, emigrantów, ma za sobą doświadczenie związane z pomocą. Wsparciem, jakie otrzymał, gdy zdecydował się na wyjazd z kraju i tym, jakiego udzielił innym w podobnej sytuacji.  Czy byliśmy wystarczająco wdzięczni? Czy inni docenili nasze wysiłki? Różnie z tym bywa.

Alvin Toffler w „Szoku przyszłości” wydanym po raz pierwszy w 1970 r. przewidział, że przyjdą takie czasy, że już nie damy rady. Że przestaniemy być wydolni. Że ilość trudnych, skomplikowanych, nie od ogarnięcia sytuacji nas zacznie przerastać. I wówczas, po kolejnym upadku, już się nie podniesiemy i wybierzemy najgorsze z możliwych rozwiązań.

Emigracja to jedna z najważniejszych decyzji w życiu. I nie tylko dlatego, że wiąże się ze zmianą miejsca zamieszkania, aklimatyzacją, integracją społeczną, odnalezieniem się w nowej sytuacji prawnej, administracyjnej.  Ale również, a może przede wszystkim dlatego, że to często konieczność napisania siebie i swojego życia zawodowego od nowa. A to strasznie trudne.