Wyjazd do Rzymu miał być spełnieniem marzenia, które lata czekało na swoją kolej. Zobaczę, będę podziwiać, chłonąć „Wieczne Miasto”. A potem cóż... lista jest długa – zacznę myśleć i przygotowywać się do realizacji następnego. Nawet nie przypuszczałam, że to będzie dopiero początek.  

Nie jestem jakimś szczególnym znawcą piłki nożnej, to nie ulega wątpliwości. Ale na ludziach to ja się jednak trochę znam. Kiedy piszę ten tekst właśnie skończył się mecz Argentyna – Francja. Mój FB jest niebiesko-biało-czerwony, bo mam wielu znajomych, którzy Francuzom kibicują.

Myślę, że emigracja wyostrza charakter. Zauważyłam, że bardzo często nie myślimy w kategoriach „nie da się załatwić”, bo jak trzeba, to szukamy różnych sposobów. Wyrzucają nas drzwiami, wracamy oknem. Czasem ze słowniczkiem w ręku, czasem wsparciem kogoś, kto lepiej mówi w tutejszym języku, ale nie dajemy za wygraną, gdy to ważne. 

„TED Talks” to ok. 20-minutowe prezentacje, które odbywają się co roku na konferencjach organizowanych przez amerykańską fundację non profit Sapling Foundation. Jej celem jest – jak głosi motto – „propagowanie idei wartych propagowania”. Poruszane tematy dotyczą nauki, technologii, ekologii, polityki, rozwoju ludzkości, biznesu i marketingu. Wśród prelegentów znajdują się eksperci w najróżniejszych dziedzinach, w tym także znane nazwiska oraz laureaci Nagrody Nobla. Każda z prezentacji jest fascynująca, niepowtarzalna, przepełniona wiedzą i ideami. To po prostu 20 - minutowe majstersztyki, to co !

Jestem optymistką. Do tego stopnia, że nie tylko widzę szklankę w połowie pełną. Ja gnam napełnić ją wodą, by inni zobaczyli, że jest w niej więcej, niż mniej.  Wierzę, że zawsze coś jest po coś. Że gdy zatrzaskują się drzwi, to inne się cichutko uchylają. Czasami tego sensu nie dostrzegam od razu, czasami szukam. Są i takie porażki, takie dramaty, których do dziś nie rozumiem i czasem boję się, czy kiedykolwiek zobaczę w tym jakiś sens. Na niektóre odpowiedzi czekam od lat. Wierzę, że przyjdą.